मरेर जानु पर्दछ

साहित्य

मरेर जानु पर्दछ

शम्भु गजुरेल शनिबार, माघ ७, २०७९

यताउता जतातता निढाल लाग्छ जीवन
पहाड सुँक्क सुँक्कको निनाद गर्छ हर्दम
विशाल कल्पवृक्षको सुकेर पात झर्दछ
नबिर्स नग्न देह नै मरेर जानु पर्दछ।।१।।

समात हात आर्तको दुखेर घाउ तड्पिदा
उचाल पाउ वृद्धको विरक्त भै निसासिदा
हिमालको चुली गली नदी बनेर बग्दछ
पखाल दम्भ स्वार्थको मरेर जानु पर्दछ।।२।।

छिमेकका पिँढी लडे नहाँस मन्द आँतमा
गरीबका मकै डढे नदाँज कार्य जातमा
बहन्छ रक्त स्वेद भै निरीह रिक्त पेट छ
विचार गर्नु सेठ हो मरेर जानु पर्दछ।।३।।

उराठ गाउँ गाउँमा निराश श्वास श्वासमा
नजन्मिदै ललाटका कुबेर तुल्य खासमा
समान शक्ति वेदले विभक्त हुन्छ भन्दछ
नराख वैर भावना मरेर जानु पर्दछ।।४।।

कछाड,कोट भित्रको सजीव जीव एक हो
तथापि भाष्य भेषले चिनिन्छ यो विभेद हो
कठोर लौह अग्निमा जलेर खाक बन्दछ
नराख क्रोध चित्तमा मरेर जानु पर्दछ।।५।।

प्रकाशित मिति: शनिबार, माघ ७, २०७९ १५:००

प्रतिक्रिया दिनुहोस्

समाचार

ताजा अपडेट

लोकप्रिय